De levenslessen van Hans de Booij

Gepubliceerd in: Algemeen Dagblad

De levenslessen van Hans de Booij

Weert - ,,Goeiemiddag. Ik ben Hans de Booij. Ik heb een boek geschreven. Wilt u het kopen?''

Het verkooppraatje klinkt overtuigend. Zanger, liedjesschrijver, schilder en auteur was hij al, sinds gisteren is Hans de Booij ook handelsreiziger. Hij gaat met zijn nieuwste werk, Het Ministerie van Liefde, van deur tot deur. Te beginnen in Weert, met 100 procent moed en 0 procent illusie. De komende maanden gaat De Booij het land door, hem wachten twaalf provincies, vele steden en dorpen, ontelbare deurbellen.

Bij Tijs Beelen, aan de Looimolenstraat 7, heeft hij prijs. ,,Ik ken u'', zegt de Limburger aan de deur tegen de bekende Nederlander op de stoep. ,,Als u even wilt wachten, dan loop ik even naar de pinautomaat hier op de hoek.''

Even later, als De Booij en zijn Belgische vriend Emile de straat zijn overgestoken, bekent hij: ,,Als het een onbekend iemand was geweest, had ik waarschijnlijk geen boek gekocht. Hier komen zoveel mensen langs. Collectes, Jehova's Getuigen, het Leger des Heils.''

In de Begijnhofstraat wordt De Booij huis aan huis vriendelijk te woord gestaan, maar bestaat geen interesse tot nieuw leesvoer. Aan de Emmasingel heeft Judith Spijkerman het bedrag keurig gepast. ,,Is dat de Hans de Booij? Ik had hem niet herkend.''

Ding-dong, weer een klant, weer 29 gulden 75 verdiend, en dan weer een nee, leuk, maar toch bedankt. ,,De mensen hun goed recht, al die contacten zijn hartstikke leuk'', aldus de verzinner en vertolker van Annabel, zijn grootste hit, met wie hij in 1983 een enkele reis naar Berlijn, Barcelona of Praag kocht.

In werkelijkheid belandde De Booij op de Nederlandse Antillen, op Aruba en Bonaire. In de zon, maar volop in de zorgen. Financieel zat hij aan de grond, de artiest leefde niet meer van emoties, maar van de welstand. Tot hij daar eenzaam op het eiland door een junk voor de tweede keer werd beroofd. ,,Ik heb hem bijna koud gemaakt. Gelukkig bijna.''

In plaats van in de Koraal Specht-gevangenis kwam De Booij terug, terug naar huis. Tot inkeer ook, want zijn zonen van 16 en 8, die bij zijn ex-vrouwen in Belgie wonen, hadden hem nodig. ,,Zij hebben niets aan een zieke vader.''

De drugs zwoer hij af, een nieuw begin was aanstaande. Het boek begint en eindigt met hetzelfde woord. Mooi. Het leven is weer mooi, de zon straalt. In de laatste tien bladzijden rekent de auteur af met alle woede en haat die in hem zat.

Enkele weken geleden nog maar werden zijn schilderijen in een Antwerpse expositie  door de deurwaarder gevorderd. Op 30 mei worden ze geveild, alle 77, met allemaal vissen, herinnering aan de Caribic. Er staat nog een rekening open van 17.500 gulden. ,,Dan ben ik helemaal schuldenvrij'', zegt De Booij.

Intussen heeft het tweetal in een uur tijd tien boeken verkocht, tegen de lunch is dat aantal al ruim verdrievoudigd. Niet bij een beurs, niet bij de Bijenkorf, gewoon in de straten van Weert. ,,Dit geeft de burger moed.''

De moed die De Booij al had opgebracht en nu wordt beloond. Mooi, zoals de titel doet vermoeden. ,,Het Ministerie van Liefde, wie zou dat niet willen.''